Biało-czarna Pani Domu

Jeśli nie podoba ci się określenie kura domowa, nazwij się Panią Domu (z dużych liter, koniecznie), z pewnością poprawi ci to humor, gdy ręka prawie odpada od tarcia trzech kilogramów papryki. Mnie przynajmniej pomogło.
Porwałam się na gotowanie jak wariat z motyką na słońce. Mam 23 lata i do tej pory mój kontakt z kuchnią ograniczał się do podgrzania gotowego jedzenia, zrobienia kawy i pieczenie domowego chleba (o tak! piec to ja potrafię... przynajmniej). Kwestia zup, przecierów, dżemów i soków była mi kompletnie obca, nie wspominając już o wekowaniu przetworów na zimę.
Dzisiaj korzystając z wolnego dnia i fundując sobie intelektualny odpoczynek odłożyłam Alfreda Tarskiego i wyjęłam z kuchennej szafeczki tarkę, nóż, kilka miseczek i blender. W. przyniósł zakupy, a potem rozsiadł się wygodnie przed komputerem. Pierwsza myśl? - Czy to oznacza, że oficjalnie decyzja o gotowaniu zakwalifikowała mnie jako robota kuchennego? Decyzja została jednak podjęta, zakupy zrobione i nie sposób się z niej wycofać.
Pod całodniowej pracy, zmęczonych rękach, bolących plecach i ogólnym zniechęceniu i braku apetytu efekt przedstawia się następująco:

2 litry kremu dyniowego
6 słoiczków sosu paprykowego
1 litr soku z papryki
2 słoiki kompotu gruszkowego
!

Teraz tylko pasteryzować i gotowe.
Jakie to niesamowicie intensywne uczucie, gdy po całym procesie - gdy już wiesz, że jedzenie jest pyszne, a twój luby z wdzięczności za wszelkiej maści pyszne rzeczy, którymi wypełniasz lodówkę pozmywał za tobą wszystkie naczynia, okazuje się, że nie potrafisz wekować/pasteryzować i jakkolwiek inaczej cały ten trik się nazywa.

źródło

Przełożenie gorącego dania do słoiczków i odwrócenie ich jakimś cudem nie poskutkowało. Jakim cudem babcina rada mogła nie podziałać? A tak, babcia chyba nigdy nie bawiła się za często w kuchni. Na ratunek rusza więc W. Ładuje słoiczki do garnka, zalewa wodą i bierze się do roboty.

A ja? Cóż włączam komputer i trzymam za niego kciuki. Podział obowiązków to podstawa, szczególnie jak trzeba ratować sytuacje, gdy lepsza połówka coś spieprzy. Chyba lepiej poruszam się na gruncie logiki niż w kuchni. Oficjalnie więc zostaję fanką Chujowej Pani Domu. I z poczuciem (...) spełnionego obowiązku odstawiam garnki... do następnego gotowania.